ในที่สุดเราก็จะเป็นความทรงจำของลูกเรา

วันก่อนได้มีโอกาสอ่านบทความอันหนึ่งในเฟซบุ๊คที่เขาทำข้อมูลมาว่าแต่ละช่วงเวลาของชีวิตคนทั่วไปนั้น เราจะใช้เวลากับคนกลุ่มใดมากที่สุดในช่วงเวลาใด

ที่สะดุดใจอันหนึ่งคือช่วงเวลาที่เราจะใช้กับลูกเรานั้น จะอยู่ในระดับสูงสุดช่วงเราอายุ 30-40 ปี ซึ่งเราจะใช้เวลาอยู่ประมาณ 200-250 นาทีต่อวัน (ข้อมูลจาก American Time Use Survey (2009-2019) and Lindberg (2017)) ถ้าเป็นชั่วโมงก็ประมาณ 3-4 ชั่วโมง

ต้องบอกก่อนว่า ข้อมูลนี้เป็นข้อมูลของคนอเมริกันนะครับ แต่ผมว่าส่วนใหญ่ก็ไม่น่าจะแตกต่างกันมากนัก คนส่วนใหญ่จะแต่งงานอาจจะอายุ 20 ปลาย ๆ ต่อ 30 ต้น ๆ และก็จะมีลูกกันหลังจากนั้นไม่นาน

ต้องยอมรับว่าตั้งแต่ลูกเกิด (อายุเราก็คงราว ๆ 30 ปี) จนลูกอายุ 10 ขวบ (อายุเราก็คงราว ๆ สัก 40 ปี) น่าจะเป็นช่วงที่เราใช้เวลากับลูกมากที่สุดแล้ว

หลังจากนี้ ถึงแม้ว่าลูกจะอยู่บ้านเดียวกันกับเรา แต่เวลาระหว่างเรากับลูกจะเริ่มลดลงแล้ว เพราะลูกจะเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ที่เขาจะมีเพื่อน และเริ่มอยากคุยกับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่มากขึ้นเรื่อย ๆ

พอมาอายุ 18 ปี จบการเรียนในโรงเรียนเข้าสู่มหาวิทยาลัย ถ้าเป็นที่อเมริกาส่วนใหญ่ลูก ๆ ก็จะออกจากบ้านไปเลย เพราะหลังจากเรียน เขาก็จะไปหาที่ทำงาน และมักจะไปอยู่ด้วยตัวเอง หรืออยู่กับเพื่อนก็ว่าไป มักจะไม่ได้กลับบ้านมาอยู่กับพ่อแม่อีก

สำหรับไทย บางส่วนก็อาจจะย้ายจังหวัด คนต่างจังหวัดก็อาจจะเข้ามาเรียนกรุงเทพ ฯ หรือคนกรุงเทพ ฯ บางส่วนก็ไปเรียนต่างจังหวัดก็ถือว่าออกจากบ้านเหมือนกัน หรือถึงไม่ออก บางคนไปเรียนมหาวิทยาลัยก็ไปอยู่กับเพื่อนมากกว่าที่จะอยู่บ้านกับพ่อแม่แล้ว

พอเรียนจบไปทำงาน หลายคนก็ยิ่งห่างออกไปอีก บางคนก็เริ่มออกจากบ้าน หรือถึงอยู่บ้าน ก็อาจจะแทบไม่ได้เจอกันบ่อยนัก เพราะกว่าจะกลับมาบ้าน พ่อแม่อาจจะนอนแล้วก็ได้ ตอนเช้าก็รีบออกไปทำงาน วนไปแบบนี้

ทำงานสักพักก็อาจจะไปเรียนต่อ มีครอบครัว ก็เรียกว่าหลายคนก็ออกจากบ้านไปสร้างครอบครัวของตัวเอง สังคมไทยอาจจะออกจากบ้านไปอยู่ด้วยตัวเองช้ากว่าในอเมริกา แต่ยังไงก็จะถึงจุดนี้อยู่ดี

ที่เขียนมาทั้งหมดไม่ใช่อะไรครับ อยากจะบอกว่าเวลาที่เราจะได้ใช้กับลูกเราอย่างเต็มที่มีแค่ประมาณ 10 ปีแรกแบบเต็ม ๆ นะครับ หลังจากนั้นก็จะลดลงเรื่อย ๆ แล้ว

และในที่สุด เราก็จะกลายเป็นความทรงจำอันหนึ่งของลูกเรา ประเด็นคือ เราควรใช้เวลาที่เราได้อยู่กับลูกเรา สร้างความทรงจำที่ดีที่สุดเอาไว้

จะโกรธ จะทะเลาะกันอย่างไรขออย่าให้นาน สร้างความทรงจำที่ประทับใจให้เขามากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ วันหนึ่งที่เขาคิดถึงเรา เขาจะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เช่นเดียวกันที่วันหนึ่งที่เราคิดถึงเขา เราก็จะมีแต่ความทรงจำดี ๆ ที่มีให้กัน

ที่เขียนมาไม่ได้มีประเด็นใด ๆ นะครับ แค่นึกขึ้นมาได้ แล้วอยากเขียนเผื่อจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่ครับ

ติดตามผลงานอื่น ๆ ได้ทาง Page Nopadol’s Story หรือ Nopadol’s Story Podcast ใน Podbean Soundcloud Apple Podcast Spotify YouTube หรือ Blockdit