ผมว่าหลายคนคงเคยเป็นเหมือนกับผมคือจะพูดอะไรจะทำอะไรก็จะเกรงใจคนอื่นไปซะหมด จริง ๆ ความเกรงใจเป็นสิ่งที่ดีนะครับ เพราะถ้าเราทำอะไรโดยไม่รู้จักความเกรงใจเลย เราคงเป็นคนที่เห็นแก่ตัว นิสัยไม่ดี และคงมีแต่คนที่ไม่ชอบเรา
แต่ปัญหาของหลายคนคือเราเกรงใจ “มากจนเกินไป” นี่แหละครับ เราแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ใครให้ทำอะไรก็มีแต่พยักหน้า ตอบว่าครับหรือค่ะอย่างเดียว และสุดท้ายก็ลงเอยด้วยการต้องทำอะไรที่ไม่อยากทำมาก ๆ ทำอะไรที่ฝืนความเป็นตัวตนของเรามาก ๆ
คือเข้าใจครับบางเรื่อง เราไม่ทำไม่ได้ เช่น ถ้าเราทำงานอยู่ในตำแหน่งหน้าที่นี้ก็คงมีบ้างที่เราต้องทำในสิ่งที่ตัวเราอาจจะไม่ค่อยถนัดหรือไม่ค่อยชอบ ถ้าไม่ทำ เราก็คงต้องลาออกไป แต่ด้วยความจำเป็นทางด้านการเงินเราก็อาจจะทำแบบนั้นไม่ได้ อาจจะต้องฝืนทำไป อันนี้ก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้
แต่หลายครั้ง เราดันเกรงใจไปซะทุกเรื่อง แบบไม่มีลิมิตเลย แบบนั้นมันจะยิ่งทำให้เกิดแรงกดดันให้กับชีวิตเรามากขึ้นโดยไม่จำเป็น ยกตัวอย่างเช่น เพื่อนนัดกัน แล้วชวนเราไปด้วย จริง ๆ เราเหนื่อยมาก อยากจะพัก แต่พอเพื่อนชวนก็เกรงใจไม่กล้าปฏิเสธ กลัวเพื่อนจะโกรธ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการตอบรับ และไปเจอเพื่อน แต่ถามว่าสนุกไหม ก็ไม่ เพราะมันเหนื่อยเกินไป แต่ด้วยความเกรงใจ เราก็ต้องแกล้งทำเป็นสนุกอีก เพราะกลัวเพื่อนผิดหวัง
เอาจริง ๆ วิธีที่น่าจะง่ายกว่า คือบอกเพื่อนตรง ๆ ว่า คราวนี้ไม่ไหวจริง ๆ เราเหนื่อยมาก เอาไว้โอกาสหน้า เราจะไปนะ เราอยากเจอเพื่อนเหมือนกัน แค่นี้ ผมว่าเพื่อนส่วนใหญ่เข้าใจครับ เขาไม่มานั่งบังคับฝืนใจเราหรอก และถ้าใครมาบอกว่า ถ้าไม่ไป เราจะเลิกคบนะ ก็เห็นชัด ๆ ว่าคนนั้นก็ไม่น่าคบอยู่แล้วล่ะ เพราะไม่ได้เห็นใจเพื่อนเลย จริงไหมครับ
หรือมีคนมาขอให้เราทำอะไรที่บางทีไม่ใช่สิ่งที่เราถนัด หรือทำให้เราต้องสละเวลาบางอย่างที่เราอยากทำไป เช่น มีคนมาขอให้ผมไปสอนในหัวข้อที่ผมไม่ถนัด หรือมาขอให้สอนในช่วงเวลาที่ผมมีนัดกับครอบครัวซึ่งเป็นวันหยุด ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมก็ได้แต่ตอบรับไปว่าได้ครับ เพราะผมเกรงใจว่า ถ้าปฏิเสธไป เขาอาจจะรู้สึกไม่ดี แต่สุดท้าย คนที่รู้สึกไม่ดีคือตัวเรานี่แหละ รู้สึกตั้งแต่ตอนแรกที่ตอบรับเลยด้วยซ้ำ ถ้าแค่ครั้งสองครั้งไม่เท่าไร แต่ถ้าเราทำแบบนี้เป็นประจำสม่ำเสมอ รับประกันว่าเราเหนื่อยและอึดอัดใจมาก ๆ แน่ ๆ
เดี๋ยวนี้สิ่งที่ผมทำคือขอบคุณเขาที่เขากรุณาเชิญมา และบอกเหตุผลไปว่าเราไม่สามารถทำให้ได้เพราะอะไร เช่น หัวข้อนี้ผมไม่ได้เชี่ยวชาญ เวลานี้ผมไม่ว่าง จากประสบการณ์ผม ผมยังไม่เคยเจอใครที่จะมาว่ามาน้อยใจเลยนะครับ คนส่วนใหญ่เข้าใจข้อจำกัดเหล่านี้ของเรา และสุดท้ายก็ได้ทั้งสองฝ่าย เขาก็จะได้คนที่เชี่ยวชาญเรื่องนั้นมากกว่าผมไปสอน ส่วนผมก็จะได้เวลาอยู่กับครอบครัว
ใช่ครับ เราคงปฏิเสธทุกเรื่องไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเราจะปฏิเสธไม่ได้สักเรื่อง ลองคิดดูว่ามีเรื่องใดบ้างที่เราอยากทำ และในบรรดาเรื่องเหล่านั้น มีเรื่องใดบ้างที่เราปฏิเสธได้ ลองลดความเกรงใจที่มากเกินไปของเราลง แล้วเราจะมีชีวิตที่เบาสบายขึ้นเยอะครับ
ติดตามผลงานอื่น ๆ ได้ทาง Page Nopadol’s Story หรือ Nopadol’s Story Podcast ใน Podbean Soundcloud Apple Podcast Spotify YouTube หรือ Blockdit
No comment yet, add your voice below!