เลิกคิดว่าเราไม่สามารถให้อภัยได้

สิ่งหนึ่งที่มักจะนำความเครียดหรือความทุกข์มาให้หลาย ๆ คนคือความรู้สึกเจ็บแค้นที่โดนใครทำอะไรไม่ดีให้กับเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟนทิ้งไปมีคนใหม่ เพื่อนร่วมงานแย่งความดีความชอบไปทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้ทำงานอะไรเลย หรือเหตุการณ์อื่น ๆ อีกมากมาย

และพออ่านเจอในหนังสือต่าง ๆ ที่แนะนำว่าให้อภัยเขาเถอะ หลาย ๆ คนจึงรับไม่ได้ เพราะมันดูเหมือนกับว่าเรากำลังจะบอกว่าสิ่งที่คนเหล่านั้นทำกับเราเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เราควรสนับสนุน

ผมมองอย่างนี้ครับ คือถ้าเรามีอำนาจที่จะจัดการเรื่องนี้ เราก็จัดการไปตามที่เห็นเหมาะสมได้เลยครับ เช่น สมมุติลูก ๆ เราทำอะไรที่ไม่ถูกไม่ควร เราก็สอน หรือลงโทษตามสมควรที่จะทำให้เขาได้คิดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันไม่ถูก หรือถ้าเราเป็นหัวหน้างาน และมีใครทำผิดระเบียบ ทำให้เราและองค์กรเดือดร้อน เรามีอำนาจที่จะจัดการเรื่องนี้ได้ อันนี้จัดการได้เลยครับ

แต่หลาย ๆ ครั้ง สิ่งที่เราเจอนั้น เราไม่ได้มีอำนาจที่จะจัดการได้น่ะสิครับ คราวนี้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราโดยธรรมชาติคือเราจะโกรธ หงุดหงิด ซึ่งผมก็ว่าเป็นธรรมชาตินะครับ ทำกับเราขนาดนี้ จะให้เรายิ้ม มีความสุขมันก็ไม่ใช่

แต่ปัญหาจะเกิดขึ้นเมื่อเราโกรธและหงุดหงิดมากหรือนานจนเกินไปนี่แหละครับ เช่นพอเกิดเรื่องเข้า เรารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แค่เพียงไประบายบ่นให้เพื่อนฟัง แต่พอพรุ่งนี้ เราก็ยังไม่จบ ยังคาใจ ก็อาจจะบ่นกับเพื่อนคนเดิมหรือคนใหม่อีก วันต่อมาก็หงุดหงิดอีก บางคนก็บ่นให้คนเดิมฟังอีก จนเพื่อน ๆ เริ่มรู้สึกเบื่อ หรือบางทีเราก็เกรงใจ บ่นให้ใครฟังไม่ได้ ก็นั่งแค้นใจอยู่คนเดียว

ถ้ามันเป็นแค่ระยะสั้นก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้ามันแค้นฝังหุ่น แค้นไม่เลิก แบบนี้คนที่สุขภาพจิตเสียไม่ใช่ใครหรอกครับ ตัวเราล้วน ๆ เลย มีคนเคยเปรียบเทียบไว้ว่า เวลาเราโกรธเกลียดใครมาก ๆ มันก็เหมือนกับเราดื่มยาพิษเข้าไป โดยหวังว่าคนที่เราไม่ชอบจะได้รับอันตรายนั่นแหละ

คราวนี้การให้อภัยมาช่วยตรงไหน เราต้องทำความเข้าใจตรงกันก่อนว่า การให้อภัยไม่ใช่การกระทำที่จะทำให้คนที่เขาทำร้ายจิตใจเราดีขึ้นเลย คือเราให้อภัยหรือไม่ให้อภัย มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขา เอาจริง ๆ ส่วนใหญ่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราให้อภัยหรือไม่ให้อภัยเขา แต่ถ้าเรายังรับไม่ได้ ไม่ให้อภัย คนที่เครียดคือตัวเรา แต่ถ้าเราทำใจได้ และให้อภัย คนที่สบายใจคือตัวเรา สำหรับอีกฝ่ายหนึ่งนั้น ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ดังนั้นการให้อภัยคือวิธีทางหนึ่งที่จะทำให้เราสบายใจขึ้น ทำให้เราหลุดจากวังวนแห่งความเครียด ความโกรธ ความเกลียดออกมา เน้นอีกทีว่าการให้อภัยไม่ได้เป็นการสนับสนุนการทำผิดหรือการพยายามโลกสวยว่าสิ่งที่เขาทำเป็นสิ่งที่ดีเลยนะครับ อะไรผิด มันก็ผิด ไม่ว่าเราจะให้อภัยเขาหรือไม่ก็ตาม มันไม่สามารถลบล้างความผิดที่เกิดขึ้นได้อยู่แล้ว แต่มันคือการทำให้ใจเราเบาสบายมากกว่า

สุดท้ายก็คงแล้วแต่แต่ละคนจะคิดนะครับ คงไม่มีใครบอกใครได้หรอกครับว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา ชีวิตของแต่ละคน แต่ละคนมีสิทธิที่จะเลือกคิดหรือทำครับ

ติดตามผลงานอื่น ๆ ได้ทาง Page Nopadol’s Story หรือ Nopadol’s Story Podcast ใน Podbean Soundcloud Apple Podcast Spotify YouTube หรือ Blockdit