เคยได้ยินคำว่า “ความสำเร็จ” กับ “ความล้มเหลว” บ่อย ๆ ไหมครับ
หลายคนก็คงตอบว่า ได้ยินบ่อยมาก 5555
คำสองคำนี้ ดูเหมือนกับเป็นคำที่ตรงข้ามกัน เกิดขึ้นพร้อมกันไม่ได้ ถ้าสำเร็จก็ไม่ล้มเหลว หรือ ถ้าล้มเหลวก็ไม่สำเร็จ เหมือนเป็นสีขาวกับดำ อะไรทำนองนั้น
จะคิดเช่นนั้นก็ได้ครับ แต่ถ้าเรามามองดูดี ๆ จริง ๆ ทั้งสองสิ่งนี้ มันมีความใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก
เอ จะใกล้ชิดกันอย่างไร มันตรงกันข้ามชัด ๆ
อย่างนี้ครับ จริง ๆ แล้ว ความล้มเหลวนั้นถ้ามองให้ดี มันเป็น “องค์ประกอบ” ของความสำเร็จมากกว่า
ผมมีเรื่องเล่าให้ฟังครับ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมพาลูกชาย ซึ่งอายุ 11 ขวบ ไปฝึกขี่จักรยาน และทุกคนก็คงเดาได้ว่า การขี่จักรยานครั้งแรกจะเป็นอย่างไร ใช่ครับ มันต้องล้ม คงหายากมากที่เราจะหยิบจักรยานมาขี่ครั้งแรก แล้วขี่ได้ทันที จริงไหมครับ
ผมก็มองดูเขาไปเรื่อย ๆ พอล้ม ก็ไม่ได้เข้าไปช่วยอะไรหรอกครับ เขาก็หยิบจักรยานขึ้นมาขี่ใหม่ ขี่อีกก็ล้มอีก ได้แผลมาเลย
คราวนี้ ถ้าเราหยุดภาพไว้ตรงนี้ เราเรียกการล้มนี้ว่า “ความล้มเหลว” ไหมครับ
ถ้ามองผลลัพธ์อย่างเดียว คำตอบก็น่าจะเป็นว่า “ใช่” เพราะมันขี่ไม่ได้ไง แต่ถ้ามองลึก ๆ ลงไป ทุกครั้งที่เขาล้ม เขาน่าจะได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง
ผมเห็นเขาล้มมาหลายรอบ ลุกขึ้นปัดมือ ปัดขา และก็บ่นกับตัวเอง แต่เขาก็หยิบจักรยานมาขี่ต่อ
และก็คงเหมือนกับทุกท่านที่ขี่จักรยานเป็น ในที่สุดเขาก็ขี่ได้ หรือพูดอีกแบบก็คือ ในที่สุดเขาก็ทำจน “สำเร็จ”
นี่แหละครับ ที่ผมอยากจะบอกว่า ความล้มเหลว (ที่ขี่แล้วล้มทุกที) มันเป็นองค์ประกอบของ ความสำเร็จ (ที่ขี่จักรยานได้)
ในชีวิตของเราเช่นเดียวกันครับ ถ้าเราทำอะไรไม่สำเร็จ ให้ลองคิดภาพนี้ดูว่า นั่นแหละ เรากำลังเข้าใกล้ความสำเร็จไปเรื่อย ๆ ขออย่างเดียว ทุกครั้งที่ล้มเหลว เราควรจะเรียนรู้อะไรบางอย่าง และการเรียนรู้นั้นเอง จะนำเราไปสู่ความสำเร็จได้ในที่สุดนะครับ
ล้มเหลวได้ แต่อย่าล้มเลิกเป็นพอครับ
อ่านบทความอื่น ๆ ได้ที่ www.NopadolStory.com หรือเข้าร่วมกลุ่ม Line@ ได้ที่ https://line.me/R/ti/p/%40nopadolrompho
No comment yet, add your voice below!